වෙලාව රෑ හතට විතර වුණත් මහ කොළඹ ට ඒ වෙලාව එතරම් වෙලාවක් නෙමේ කියල රෝහල් කාර් පාර්ක් එකේ කාර් එක නවත්තගෙන රස්නෙ නැතිවෙන්න දොරත් ඇරගෙන රෑ අහස දිහා බලා උන්න සෙනුරට හිතුනා.උස උස බිල්ඩින් වල පත්තු වුන විදුලි බුබුළු ආකාසේ තාරුකා වලට දිලිහෙන්න ඉඩ අහුරල තිබුණ එකට ඔහු ට ආවෙ හීන් තරහක්..ඩොක්ටර් ආවත් සෙනුරගෙ ඇපොයින්ට්මන්ට් එක ඩොක්ටර් එක්ක තිබුණෙ සෑහෙන පහුවෙලා.විදුලි බුබුළු එක්ක තරඟයට වගේ එහෙන් මෙහෙන් අහසේ දිලෙන්නට ගත්ත තාරුකා දිහා ටිකක් වෙලා බලා හිටපු සෙනුර එයාගෙ ස්මාර්ට් ෆෝන් එක අතට ගත්තෙ කාලෙ ටිකක් හරි කාලදාන්න..
ෆේස්බුක්,වයිබර්,වට්ස්ඇප්,ඉන්ස්ටග්‍රෑම් නොටිෆිකේෂන්ස් සෙනුර ඩේටා ඕන් කරල එනකම් ඉවසිල්ලක් නැතිව බලා හිටියා වගේ පෝලිමට එන්න ගත්තා.ඒ හැම එකක් ම බැලුව සෙනුරගෙ ඇහැ ඉන්ස්ටග්‍රෑම් එකේ තිබුණ ෆොටෝ එකක් ළඟ නතර වුණා.ඒ ඊජිප්තු පිරමිඩයක් ළඟ,තමන්ගේ ජීවිතෙත් ගොඩනැගුනේ පිරමිඩයක් වගේ රහස් හංගගෙන නේද කියල හිතෙන කොට සෙනුර ට තමන් ගැන කළකිරීමක් එන එක නවත්ත ගන්න බැරි වුණා.බැන්ඩේජ් වලින් එතුව හැඟීම් විරහිත මමියක් වගෙයි ඔහුට ඔහු ගැන හැඟුනෙ.හදිසියෙ ම ආව කැස්සක් ඔහුගෙ ලේන්සුවල ලේ පැල්ලම් ඉතුරු කරන්න ගත්තෙ මාස දෙකක වෙලේ ඉඳලමයි.ඔෆිස් එකේ වැඩ කර කර ඉන්න ගමන් වොෂ්‍ රූම් එකට දුවල ගිහින් සින්ක් එක වැහෙන්න දවසක් ලේ ගිය එක එවෙලෙ එතනට ආව යාළුවෙක් ට පේන්නෙ නැති වෙන්න ලේ ටික හෝදල යවන්න සෙනුරට සෑහෙන මහන්සියක් දරන්න වුණා.සියල්ල එකපිට එක තමන්ට ම සිදුවෙන හැටි සිත සිතා සෙනුර ෆෝන් එකේ ඩේටා ඕෆ් කරල කාර් එකෙන් බැස්සෙ තව කොච්චර වෙලා ඩොක්ටර් හම්බ වෙන්න ඉන්න ඕනදැයි හිතමින්..දොස්තරල හම්බවෙන්න ආව මිනිස්සු පෝලිමට වාඩිවෙලා රෝහල දිගේ තනියම ඇවිද යන තමන් දිහා හැඟීමක් නැතිව බලා ඉන්නකොට සෙනුරට බයක් ආවෙ කැස්ස නොහිතූ විදිහට ආයෙමත් එයි ද කියල…..
තවත් වෙලා තියෙන බව දැක්ක සෙනුර ආපහු එළියට ආවෙ බඩගින්නක් දැනෙන්න ගත්ත නිසා.කිසිම පාළු ගතියක් නොවුන කොළඹ වීදිවල මිනිස්සු ලයිට් කණු යට,හෝටල් ළඟ රස්තියාදු වෙන හැටි බලාගෙනම සෙනුර එක හෝටලයක් ළඟ නතර වෙලා ෆ්‍රයිඩ් රයිස් එකක් ඇණවුම් කළේ ඒ වෙලාවෙ හැටියට නිකන් බත්මාළු කන්න ආසාවක් නොතිබුණ නිසා.ඒක ඇණවුම් කරල එළියට වෙලා බලාගෙන හිටිය සෙනුරට හෝටලේ කොත්තු ගහන සද්දෙ හරිම හිසරදයක් වගේම සියුම් වේදනාවක් ද ගෙනාවෙ තමන් ගොඩක් ආදරේ කළ සිත්මා මාස පහකට කලින් තමන්ව සැක කරල දාල ගිය හැටි මතක් වීමෙනුයි.රිදී පාටින් දිලිසි දිලිසී කොත්තු ගහන කෑලි දෙක සෙනුරගේ අතීතය දිගහරවන්න සමත් වෙලා වර්තමානයේ අතරමං කරවන්නට සමත් වුනා.
ෆ්‍රයිඩ් රයිස් එක කාර් එකට අරන් ඇවිත් හිමින් සැරේ කාල ඉවර වුණ සෙනුර යළි රෝහල ඇතුළට ගියේ ඩොක්ටර් හම්බවෙන්න ඕන වෙලාව හරි බව දැකල.
රෝහල ඇතුළෙ තිබුණ ඝෝෂාව ඩොක්ටර් ඉන්න කාමරේ ඇතුලට ඇහුනෙ ම නෑ.තදබල නිහැඬියාවක් එක්ක ඩොක්ටයි නර්සුයි සෙනුර දිහා බලා ඉන්නකොට සෙනුර කලින් ගත්ත එක්ස් රේ පින්තූරෙ ඩොක්ටර් අතට දුන්නා.
“ලේ එහෙම ගොඩක් ගියා ද?”
ඩොක්ටර් සෙනුරගෙන් ප්‍රශ්න කරද්දි සෙනුරගෙ හිත කීරි ගැහුන.
ඩොක්ටර් සෙනුරගෙන් ප්‍රශ්න කරද්දි සෙනුරගෙ හිත කීරි ගැහුන.
“ඔව් ඩොක්ටර්.මාස දෙකක් විතර වෙලේ ඉදල.” සෙනුර එහෙම උත්තර දුන්නෙ ඔහුගෙ හෘද සාක්ෂියට හොරා.
“අපි බලමු.එක්ස් රේ එකේ හැටියට පපුවෙ සෙම තියෙනව.කෝකටත් මේ ස්කෑන් එකත් කරගෙන එන්න දැන්මම.” ඩොක්ටර් වැඩි වෙනසක් නොපෙන්නා කොළ කෑල්ලක ලියල දුන්න එකත් අරගෙනම සෙනුර හීනෙන් වගේ ඇවිදගෙන රෝහල් අතරින් ස්කෑන් කරන කාමරේ වෙත ගියා.ගොඩක් රෑ බෝ වෙලා නිසා රෝහල පාළුවට යමින් තිබුණෙ.සේවක මණ්ඩලේ දෙතුන් දෙනෙක් සෙනුර එක්ක හිනා වෙලා ගියා..ඔෆිස් එකෙන් මෙඩිකල් බිල් ක්ලේම් කරන්න පුළුවන් නිසා ස්කෑන් එකට ගිය වියදම ගැන සෙනුර ළතවුනේ නෑ.
ඒත් ස්කෑන් කාමරේ ඇතුළට යනකොට සෙනුරට මහා පාළුවක් තනිකමක් දැනෙන්න ගත්තා.අම්මා,තාත්තා,මල්ලි,දාලාගිය සිත්මා මේ හැමෝගෙම මූණු ස්කෑන් මැෂිම ඇතුලට යද්දි මැවෙන්න ගත්තා..ඒ මතක් වෙනකොට සෙනුරට හුස්ම ගන්න ඕන නේද කියලත් අමතක වුණා. ස්කෑනරය ක්‍රියාත්මක කරන කෙනා “හරියට හුස්ම ගන්න කියල” කීපවරක්ම මතක් කරනකොටයි සෙනුරට දැනුනෙ තමන්ටත් හුස්ම ගන්න පුළුවන් කියල..මහා තනිකමකින් ස්කෑන් රිපෝට් එක ගන්න ගියාම එතැන හිටිය ඩොක්ටර් තමන් දිහා හොඳින් බලද්දි සෙනුරට පොළව පලාගෙන යන්න හිතුනා.
“තනියම ද ආවෙ?” ඩොක්ටර් ඇහුවෙ කාරුණික හඬකින්.
“තනියම ද ආවෙ?” ඩොක්ටර් ඇහුවෙ කාරුණික හඬකින්.
“ඔ.ඔව් ඩොක්ටර්.”සෙනුරගෙ කටහඬ වෙවුලුම් කෑවා.
“ඕකේ එහෙනම් මේ රිපෝට් එක ඔයා චැනල් කළ මිස්ට වෙත්තසිංහ ළඟට අරන් ගිහින් පෙන්නන්න.”කියමින් රිපෝට් එක දුන්න ඩොක්ටර් කිසිම වෙනසක් පෙන්නන්නෙ නැතිව හිනාවුණා.
රෝහලේ ඕ.පී ඩී අංශයම පාළුවට ගිහින් සෙනුර විතරක් තනිවෙලා.රිපෝට් එක ඩොක්ටර් වෙත්තසිංහට පෙන්නුව සෙනුර ආපහු කාර් එකට ඇවිදගෙන ආවෙ හීනෙන් වගේ.රාත්‍රියේ උල්කාපාත වැස්සක් දකින්න පුළුවන් කියල ප්‍රවෘත්ති වලට කියද්දි අහසේ තාරුකා පොළවට පතිත වෙනවා සෙනුර දැක්කා.
“අනිද්දා ඉදල මහරගම කැන්සර් හොස්පිටල් ක්ලිනික් එන්න පටන් ගන්න.” ඩොක්ටර් වෙත්තසිංහගෙ වදන් දෝංකාර දෙද්දී සෙනුර අතින් කාර් එක පාළු හයිලෙවල් පාරෙ බ්‍රේක් වෙලා නැවතුනේ ඉබේටමයි.
නිමි.
ප්‍රියාශා රන්වල
නුගේගොඩ
නුගේගොඩ
No comments:
Post a Comment